Türkiye'nin güneybatısındaki Sagalassos'ta nekropol kazıları sırasında, arkeoloji ekibi şaşırtıcı bir keşif yaptı. Ekip gizemli ve derin bir ürpertiye sahip bir mezar buldu. Bu benzersiz gömü alanı, M.S. 100 ile 150 yılları arasında yaşamış bir erişkin erkeğin yakılmış kalıntılarını içeriyordu ve olağanüstü bir özen ve dikkatle işlem görmüştü.

Geleneksel olarak, bir kişi yakıldıktan sonra ortaya çıkan kemikler, kül ve artıklar bir urne yerleştirilir ve ayrı bir yere gömülürdü. Ancak bu olağanüstü durumda, mezar hemen tuğlalarla kapatılmış ve kalın bir kireç tabakasıyla örtülmüştü. İlginç bir şekilde, bu gömüye başka unsurlar da eklenmişti - bronz bir sikke ve yaklaşık 40 tane çivi yakılmış kalıntıların etrafına saçılmıştı. Araştırmacılar, bu çivilerin mezarın içine koruyucu tılsımlar olarak stratejik bir şekilde yerleştirildiğini, kötü güçleri uzak tutmayı ve ölen kişinin ruhunu dünyevi düzleme bağlamayı amaçladığını düşünüyor. Mezara saran tuğla ve kireç tabakası, ölen ruhun yaşayanlara zarar vermek için geri dönememesini sağlamak için ek bir koruma sağlamış olabilir.

Arkeolog Johan Claeys, "Bu gömü ritüellerinden hiçbiri Sagalassos'taki diğer kazılmış mezarlarda görülmemiştir. Bu, gömülen kişinin kaderini etkilemek için bilinçli bir çabanın sonucu olarak yorumlanabilir" diyor.

Sagalassos Arkeolojik Araştırma Projesi, KU Leuven